Een nieuw begin

Waar zal ik weer eens beginnen? Om maar gelijk met de deur in huis te vallen; ik ben gestopt met mijn stage. Ik kreeg niet het idee dat de hogeschool mijn stage goed zou gaan keuren dus uiteindelijk heb ik besloten de knoop zelf maar door te hakken! Maar spijt van deze ervaring heb ik zeker niet, ik had het niet willen missen!

Gelukkig heb ik het met de kinderen nog heel leuk kunnen afsluiten daar in het (nu verre) Granada! Een armbandje gekregen die ik vol trots elke dag draag en ze hadden zelfs liedjes ingestudeerd met wat persoonlijke toevoegingen zoals dat ik niet mocht gaan (en ja ze hebben toch wat geleerd van mijn Engelse lessen) I love you! Na een dik tranendal uiteindelijk het weeshuis verlaten! Ik ga ze toch wel erg missen!

Vervolgens mijn, in Nicaragua aangeschafte, backpack ingepakt, op voor mijn nieuwe avontuur: rondreizen door Centraal Amerika! Aangezien ik ondertussen al illegaal in Nicaragua verbleef en mijn visum was verlopen, was mijn eerste bestemming Costa Rica, het land van pura vida! Na een lange busreis van 9 uur kwam ik dan eindelijk aan in San Jose, Costa Rica, warempel een echte stad! Na mijn eerste warme douche in 3,5 maand en dolgelukkig gelunched te hebben bij de KFC, jahaa die hebben ze hier!!, in mijn eentje naar de bios gegaan. De volgende dag was ik san jose toch wel weer zat! (Ze moeten hier echt zebrapaden en verkeerslichten gaan gebruiken! Over de soort van snelweg rennen is niet chill!).

Op naar de volgende bestemming die mij was aanbevolen door mijn huisgenootjes in Granada: Flutterby house in Uvita!! En dat was een hele goed tip! Thanks mexies! Een milieuvriendelijk ecologisch hostel met crappy (op de goede manier) dormhutten op hoogte, helaas wel weer koude douches en vooral veel sfeer en banken! Super-de-luxe dus! Ik wil jullie natuurlijk niet al te jaloers maken, maar eerlijk waar, het lag vlak aan het mooiste strand dat ik ooit gezien heb! Dag 1 was dus lekker lui, dag twee stond er een paardrijtour door het bos en over het strand op de planning! Heel gaaf! Die middag begon ook de fundraiser in het hostel voor een (Amerikaanse) man die in uvita woonde en bij een motorongeluk die week zijn been had verloren. Aangezien hij werkzaam was als kano-toer begeleider zat hij dus ook gelijk zonder werk en hij was ook niet verzekerd! Uiteindelijk is er zo'n 3000 dollar opgehaald met alleen de entree en fooien! Dus de totaalsom zal nog hoger liggen! Ik was aan het begin al snel naar mijn kamer geglipt omdat er op dat moment alleen maar oude mensen of stelletjes waren en begon mij toch stiekem wel een beetje alleen te voelen! Toch maar even naar buiten kijken dan! "Hè wat doe jij daarboven? Kom naar beneden!". Dat waren dus James en Alex, Engelse en Amerikaanse mannen die de gemiddelde leeftijd van de fundraiser samen met mij gelukkig wel omlaag haalden! Die op de fiets en op de motor (apart van elkaar) door heel het continent Amerika reizen!

Dat was het begin van een hele mooie, gekke avond vol verhalen, ideeën en jungle juice! Na zo'n 4 jungle juice voelden we de alcohol alledrie wel behoorlijk en hadden we erg interessante gesprekken haha, waar ik verder maar niet over zal uitweiden omdat die voor de nuchtere hoofden onder ons vrij moeilijk te begrijpen zal zijn! Diezelfde avond besloot James ook dat ik morgen maar mee moest gaan snorkelen en als we dan toch plannen aan het maken waren konden we ook wel gelijk naar de waterval. Halverwege de avond verhuisde ik nog even naar de dorm van James en Alex omdat zij dus wel muskito netten hadden! Voor niks die 2 dagen helemaal lekgestoken dus! Na tevergeefse pogingen om Alex te overtuigen dat hij toch echt moest blijven voor onze versie van sunday funday de volgende dag, uiteindelijk een bijna mugvrije nacht gehad! De volgende dag naar het strand om te snorkelen waar ik dus echt ontzettend veel mooie vissen heb gezien en mijn mede snorkelaar zelfs schildpadden (jaloers) gingen we op de fiets naar de waterval! Ik had de meest krakkemikkige hostel fiets ooit, maar uiteindelijk, na heel heel heel veel moeite waren we er dan, de cascada (waterval). En niet zomaar eentje maar eentje waar je vanaf kon glijden! Supergaaf natuurlijk! (Ik zal de video van mijn heldhaftige actie zo snel mogelijk op Facebook plaatsen). Die avond met James en Tom (een Nederlandse jongen) naar el sabor espanol geweest, een restaurant in the middle of nowhere die dus echt de lekkerste paella die ik ooit gegeten heb maakt!

De volgende dag moesten we allemaal toch echt weg, helaas! Bij het busstation aangekomen kregen we te horen dat de bus al vol zat en er geen andere bus zou gaan! Onzin natuurlijk, in Centraal Amerika kan alles! Uiteindelijk met mijn allerliefste en onschuldigste glimlach en blonde haren in de aanslag meneer de buschauffeur gevraagd of Tom en ik toevallig toch niet mee konden naar San Jose! Dat mocht dus wel van meneer, we moesten alleen op de vloer staan en de meneer de normale busreis betalen! Geen probleem! 4 uur bus-vloer-zitten later aangekomen in San Jose waar ik besloot toch maar een nachtje te blijven slapen aangezien ik doodop was!

Inmiddels zit ik alweer in San Salvador de hoofdstad van El Salvador! In mijn meest luxe kamer hier tot nu toe! Een prima bed, eigen kamer en.. volledig eigen badkamer met jahaa warm water en natuurlijk wifi! Wat een luxe jongens! Dat ben ik toch niet meer gewend! Ik zou spontaan afkickverschijnselen krijgen van de crappy maar cozy dorms.

Morgen vertrek ik in elk geval vanaf hier naar El Tunco,een surfspot, om daar dinsdag mijn verjaardag te vieren! Inmiddels heb ik ook ontdekt welke voordelen het gebrekkige Spaans spreken en een blonde muchaha te zijn heeft! Ik hoefde dus alleen mijn paspoort aan de drugscontrole te laten zien waar anderen ondervraagd werden op een manier waar ik toch behoorlijk zenuwachtig van werd! Daarnaast krijg je toch vaak net even wat meer voor elkaar en weten ze altijd wie je bent (ben er nog niet uit of dat positief is). Als je niet door alle mensen bij de bagagevak heen komt om je tas te claimen is er in elk geval wel een buschauffeur die zegt dat de bagage persoon even de tas van la Lisa moet aangeven, chill! Af en toe is het helaas ook niet zo chill, zoals wanneer een buschauffeur je tas vasthoudt omdat die toch eerst een stuk of vijf keer que guapa (wat knap/mooi) moet zeggen en dan ook nog een reactie verwacht! (Andere busreis) Si! Tas pakken en wegwezen! Of wanneer tijdens het uitgaan iemand begint over het feit dat ik elke dag langs de bomberos loop en je arm toch echt niet wilt loslaten! Het zijn wel viespeuken hier, hoor zelfs mannen van 80 maken nog ongegeneerd opmerkingen! Maar mijn kleinschalige repertoire Spaanstalige scheldwoorden durf ik nog niet echt toe te passen! Verder was er hier schijnbaar gister om half 11 een kleine aardbeving waar ik dus gewoon door heen geslapen heb! Toch wel weer jammer! Nou ik ga nog even een siësta houden!

Hasta luego!