lessen, activiteiten en kikkers

Inmiddels is het alweer een week geleden dat ik mijn eerste reisverslag op deze site heb gezet.

Waar moet ik beginnen? Aan de ene kant voelt het alsof ik hier al veel langer ben en went alles snel maar aan de andere kant is het zo anders als Nederland en zijn er zoveel indrukken die eigenlijk wel een plaatsje verdienen in mijn verslag.

Ik zal maar gewoon beginnen bij het begin!
Maandag startte mijn eerste echte week in Nicaragua. Om 5 voor 8 stond ik dan ook netjes in de Spaanse school in afwachting van mijn les. Ik had echter geen rekening gehouden met de manier van tijdsbesef van de lokale bevolking hier. Tranquilo is een veel gezegd woord hier wat zoiets betekent als rustig, langzaam. Je moet dan ook niet verbaasd opkijken als de les gewoon een kwartier of twintig minuten later begint. Dat kan gewoon allemaal hier. Ik heb zelfs verhalen gehoord dat mensen gewoon een uur stonden te wachten voordat een ingepland iets daadwerkelijk begon op de stage. 20 minuten later dan gepland werden de studenten dan uiteindelijk ingedeeld bij een professora en konden de individuele lessen beginnen. Uit de droom dat de leraren engels zouden spreken was ik in het weekend al geholpen. ALLES gaat in het Spaans. Waar de Nicaraguanen erg van alles op zijn tijd en de tranquilo levensstijl houden praten ze tegenovergesteld, gigantisch snel en ze praten ook gigantisch veel!

Gelukkig snapte de profesora, waar ik de gehele week les van zou krijgen, wel dat ik die gigantische waterval aan woorden niet zou gaan begrijpen. Alle woorden gingen dan ook op zijn tranquilo, GELUKKIG! En wat als je dan iets niet begrijpt? Nou daar kwam ik snel genoeg achter, of dan proberen ze het op een andere manier uit te leggen, of ze tekenen het of ze doen het gewoon daadwerkelijk na. Zo stond ik later in de week op de markt en deed mijn lerares een varken na om uit te leggen wat dat rare vlees nou precies was. Gelukkig beschikte de lerares over een hoop geduld en een uitgebreid scala aan expressieve gezichtsuitdrukkingen want veel begrijpen, dat deed ik in het begin niet.

Na de eerste les zouden we als activiteit naar laguna de apoyo gaan, een mooi meer in de buurt van Granada, helaas had ik de , onder de studenten, befaamde buikpijn en misselijkheid die middag al te pakken. Dus voor mij werd dat een "heerlijk" dagje bed liggen.

Dinsdag was de activiteit een bezoek brengen aan een lokale basisschool, superleuk! Aangekomen bij de spaanse school bleek ik samen met twee anderen de enigen te zijn die zouden deelnemen aan deze activiteit. Na nog even snel mijn eerste Nicaraguaanse aankoop (lolly's voor de kinderen) te hebben gedaan, gingen we op weg naar de basisschool. Eenmaal door de poort van de basisschool heen superveel schattige kindjes van de pre-escolare (3-5 jaar) die ons een knuffel kwamen geven, hoe schattig! vervolgens een lang verhaal in het spaans, gigantische hitte en het besef dat Nicaraguaanse scholen niks voorstellen vergeleken bij Nederlandse scholen. De school is enorm simpel, aan elkaar gebouwde houten hokken (in de blauw-witte kleuren van de nationale vlag), met betonnen vloeren en wat oud en niet erg stevig uitziende stoeltjes met tafels eraan vast. Dit was dan ook een publieke basisschool. Wat dan wel weer positief te noemen is dat de kinderen elke dag hier te eten krijgen, financieel gesteund door de overheid, omdat ze thuis lang niet altijd (genoeg) te eten krijgen. Elke dag is er een kookmamma/pappa per klas die voor de gehele klas het eten bereid.

Na nog wat lange spaanse verhalen en het spelen van handjeklap spellen (voor het voorgestelde tikkertje vonden wij het toch echt iets te warm) eindelijk het snoepgoed uitdelen aan de kinderen (van snoepen houden ze hier wel zeg!). Aangezien ik de kleinste kindjes van de pre-escolar het schattigst vond hebben we bij twee pre-escolar klassen snoep uitgedeeld. Bij een van de pre-escolar klas lieten de kinderen nog een folkore dansje aan ons zien, wat echt super schattig was.

Woensdagmiddag vrij (Zwembad-tijd!!). S'avonds bleek een jongetje hier in de straat jarig te zijn, wat gevierd word met pinatas, van die papier mache gekleurde en gevormde dingen (dit keer cars) waarin allemaal snoep zit. Super leuk om te zien, alle kinderen mogen er tegenaan slaan met een stok, af en toe korte pauzes waarin het kind in kwestie zijn dansmoves showt (en dansen kunnen die kleintjes wel hier, slaan trouwens ook!). Er word net zo lang op de pinata geslagen totdat de pinata kapot is. Vervolgens ligt het snoep op de grond en duiken alle kindjes er tegelijk op af om zo snel mogelijk zoveel mogelijk snoep te bemachtigen.

Tijdens de les had ik soms ook visuele gedeeltes zo ben ik naar een park geweest over beroemde Nicaraguaanse dichters. Daar is ook een plantje die, als je het aanraakt, een soort van in slaap gaat (inklapt), heel apart, mijn verbaasde gezicht maakte de docente in ieder geval erg aan het lachen!. Ook ben ik naar de markt in Nicaragua geweest, die is groot, warm, en totaal on-nederlands. Veel pinatas, kleding en vooral veel eten. Ook veel vlees, wat ik toch erg onsmakelijk vond; afgehakte varkenspoten, afgehakte varkensbuik en afgehakte varkenshoofden met het bloed er nog aan. Na het zien van mijn hoofd begon de lerares snel over het vegetarische gedeelte van de markt!

Donderdag gingen we naar El Fortaleza. Per luxe minibus (gordels kennen ze hier niet echt) door het Nicaraguaanse verkeer (ze rijden hier als een stelletje idioten maar op een of andere manier lijkt het allemaal altijd net goed te gaan. Maargoed El fortaleza een fort ter bescherming van de stad Masaya waarvoor we eerst een eind omhoog moesten lopen, in de hitte, ahfijn 10 liter zweet later waren we dan eindelijk boven en kregen we een gids die met ons de gangen inging en ons vertelde over de geschiedenis van het hele gebeuren. Niet voor zwakke magen geschikt! De gangen van El Fortaleza blijken vroeger als een zeer onhygiënische, dodelijke, overbevolkte en gruwelijke politieke gevangenis gediend te hebben, tegenwoordig erg leeg en gevuld met vleermuizen! Erg interessant verhaal maar ik was wel weer blij om uit de donkere naargeestige tunnels te zijn. Gelukkig stond ons nog iets anders te wachten een mooi uitzicht over Masaya en omliggende omgeving.

Vandaag een ware Nicaraguaanse kookles, het maken van churritos en pasteles, superlekker, zoet en erg makkelijk te maken, dus het recept maar snel opgeschreven!

Zo lekker als het resultaat van deze kookles was, zo vies is het Nicaraguaanse eten. De gallo pinto (rijst met bonen) die ik standaard elke avond hier krijg als gerecht of bijgerecht komt bij mij de neus uit. Ze doen het ook overal bij, wat je ook s'avonds eet, al eet je pasta, je krijgt er gewoon gallo pinto bij. Vanavond stond me gelukkig (op de gallo pinto na) een verassing te wachten, patatjes! Wat een luxe!

Inmiddels ken ik ook wat meer Nederlandse studenten wat het een stuk minder eenzaam maakt. Morgen (zaterdag) met alle studenten zwemmen en zondag naar de mombacho vulkaan (niet actief) om een canopyetour te doen, dus dat is geen slecht vooruitzicht!
Mijn Spaans gaat gelukkig ook met sprongen vooruit waardoor ik nu ook wat meer kan praten met het gastgezin.

Mijn kamer is nog steeds hartstikke prima, op een onaangename verassing na. Toen ik schoenen wou pakken uit mijn hangende stoffen (schoenen)kast sprong er ineens een dikke pad/kikker uit. Na een erg meisjesachtige gil snel en met grote sprongen naar beneden gerend om te proberen uit leggen dat er zo een monsterlijk kikker beest van mijn uit Nederland meegenomen noodles aan het genieten was. Moeizaam en uiteindelijk met behulp van een foto het uit kunnen leggen, naar boven, maar geen kikker meer te bekennen. Die nacht heb ik in ieder geval erg slecht geslapen en mijn klamboe erg goed om mijn bed gebonden!

Nicaragua heeft in elk geval veel bijzondere dieren; aan het zwembad een leguaan, een kolibri achtig vogeltje en een grote versie van een salamander in gifgroene kleur gezien! Heel gaaf ik kan niet wachten om een natuurpark of jungle in te gaan!

Daarnaast heeft het gastgezin trouwens ook een hond, Layka, ze lijkt op een herdershond maar dan iets kleiner. Een echte waakhond, behalve als de mini en loco hond van de buren komt dan kruipt ze over de grond en plast ze in der broek en helaas dus ook over mijn slippers! In eerste instantie was ze vooral stoer aan het blaffen en doen maar inmiddels is ze aan mij gewend en het is echt een superlief beestje, die altijd enthousiast der poten en hoofdje over het hek werkt (ze verblijft in een soort smal buitengangetje) voor wat aandacht, waar ik nog het meest blij mee lijk te zijn (veel aandacht van het gastgezin krijgt ze niet, maar ze heeft het vast beter als de vele straathonden hier). Ze is natuurlijk niet zo lief als de blonde casanova Tommy thuis, maar het komt in de buurt! Vannacht had ze helaas een onderonsje met de kat en heeft ze ons de halve nacht wakker gehouden met haar luide geblaf!

Wat ik nog vergeten was te vertellen er komt huisuitbreiding in de vorm van twee Nederlandse studenten, waarvan ik er een al kende van de spaanse les, een erg aardig meisje dus dat gaat helemaal goedkomen!

Op facebook zal ik ook wel wat foto's zetten (mobiel, camera is vooralsnog niet erg veilig hier). Alhoewel de algemene veiligheid mij hier hartstikke mee valt!