Nicaragua, reis en eerste indrukken
Blijf op de hoogte en volg Lisa
24 Augustus 2013 | Nicaragua, Granada
Daar zit ik dan om half tien s'ochtends (NL: !7:25), in Granada Nicaragua met aan de muur een ingelijst vloerkleed van 5 biljartspelende honden, een staande airco (ik ben nog nooit zo blij geweest met een airco), een ruim tweepersoonsbed en knalblauwe dunne houten muren. Jaaaaa dat is mijn eigen kamer!
Vrijdagnacht was het dan eindelijk zover, om half 3 snachts ging de wekker en was het tijd om samen met mijn ouders, Romy en Dirk in de auto in te gaan op weg naar Dusseldorf international airport!
Na s'avonds mij nog goed bedacht te hebben waarom ik dit ook alweer ging doen kon ik nu eigenlijk niet meer terug. Aangekomen bij Dusseldorf was het nog wel even stressen. Aangezien ik onbetaald stage ga lopen krijg ik een toeristenvisa bij aankomst voor 90 dagen. Maar mijn terugvlucht staat natuurlijk pas om 3 februari gepland, na een busticket (tijdelijke reservering) naar Costa Rica getoond te hebben, was het gelukkig toch allemaal goed en kon ik eindelijk die koffer van 23 kilo afgeven.
En toen kwam het moeilijkste gedeelte, afscheid nemen.. Na het afscheid naar de Douane, laatste keer zwaaien, en op naar de gate voor mijn eerste vlucht met Air Berlin naar Miami, USA. In Miami 5 uur overstap tijd en vervolgens met een vliegtuig van American Airlines naar Managua, Nicaragua.
Aangekomen in Nicaragua een grote warmte shock. Het vliegtuig van American Airlines was echt een vrieskist (met vest aan rillen van de koud) en in Managua was het nogal warm. Bagagage ophalen is ook nog een hele gebeurtenis daar. Ze hebben twee bagage belts en er staan welgeteld zo'n tien medewerkers waarvan er ongeveer 1 daadwerkelijk echt wat doet (koffers schuiven zodat ze niet op elkaar vallen) en de rest loopt te praten of zoals een andere jongen mij als westers meisje opvallend flirterig aanspreken in het spaans en vooral mij erg aanstaren. ongemakkelijk!
Eenmaal door de Douane nog een keer de bagage controle en toen stond ik daar dan in mijn eentje. De taxichauffeur die me zou ophalen zag ik nergens staan, dus naar buiten om te kijken of hij dar wel stond. Taxi's genoeg en ook genoeg mannetjes die mij graag hun taxidiensten wouden aansmeren maar geen taxi man van On-stage. Dan toch nog maar een keer kijken in de aankomsthal, en niet veel later komt er een Nederlands meisje en haar Nicaraguaanse vriend met een poster van On-stage mij vragen of ik Lisa was. Inmiddels was het acht uur savonds in Nicaraguaanse tijd en was het al hartstikke donker. Toch naar buiten kijken door het raam en hopen dat ik snel bij het gasgezin zou zijn zodat ik eindelijk kon slapen. Mijn eerste regenseizoen bui ook weer meegemaakt (denk ik). Uit het niks ineens enorm veel regen en snel daarna was het alweer opgehouden.
En even later reden we Granada in en de straat waar ik de komende tijd zal wonen. Na kennis gemaakt hebben met de moeder van het gastgezin (Dona Bertilda) werden mijn koffers door haar zoon/man naar boven getild op de zelf ontworpen trap, met mijn lengte moet je echt reuzestappen maken! na een korte tour door het huis en de mededeling dat we om 8 uur ontbijt klaar zou staan snel gaan slapen! om 5 uur sochtends was ik alweer wakker en was ik klaar voor mijn eerste avontuur.. de badkamer! in een soort aan huis vastgebouwde hoge schuur zit een badkamer met jawel een redelijk westerse wc en een douche (jeej geen emmer douches), erg westers ziet het er niet uit en het is een halfopenluchttheater aan de linkerkant, enorm camping gevoel, maar hee er is gewoon een douche:). Toch vond ik het best wel even wennen aan de niet westerse inrichting van huizen! na lang zoeken naar de keuken, bleek ik hier al 10 keer voor bij gelopen te zijn en was dit gewoon een gasfornuis en dat was het. Als ontbijt kreeg ik allemaal lekker fruit voorgeschoteld (watermeloen, Papaya's en ananas) en de leche frio (koude melk) zat in een schaal omdat ze dacht dat ik cornflakes zou eten. lekker ontbijtje! maar nu was ik toch wel erg benieuwd hoe het er buiten uit zag! In mijn eentje dus maar even een straat een eind op en neer gelopen. Veel leuke gekleurde huizen, armoedige huizen, mooie grote koloniale huizen en veel jongens die hun nek verdraaien (al zittend op de scooter/fiets om ongegeneerd een westers meisje aan te kunnen staren. Kwam ik terug kreeg ik de deur niet meer open, schaam schaam!
De communicatie met de gastvrouw (dona Bertilda) is nog erg moeilijk aangezien ik nog niet gigantisch veel spaans kan maar uiteindelijk kom je er wel met wat handgebaren en soms wat franse woordjes (ik haal frans en spaans telkens door elkaar). En hoe kan het ook anders ik ben weer wat vergeten mee te nemen, woordenboeken Spaans Nederlands. Die je overigens ook moet gebruiken voor de spaanse lessen, OEPS.
Dona bertilda vertelde trouwens ook dat er aan de overkant een Nederlandse jongen zit die ook stage loopt/studeert via On-stage dus daar ga ik vanmiddag maar even kijken! maar eerst denk ik maar even een siësta houden!
Vrijdagnacht was het dan eindelijk zover, om half 3 snachts ging de wekker en was het tijd om samen met mijn ouders, Romy en Dirk in de auto in te gaan op weg naar Dusseldorf international airport!
Na s'avonds mij nog goed bedacht te hebben waarom ik dit ook alweer ging doen kon ik nu eigenlijk niet meer terug. Aangekomen bij Dusseldorf was het nog wel even stressen. Aangezien ik onbetaald stage ga lopen krijg ik een toeristenvisa bij aankomst voor 90 dagen. Maar mijn terugvlucht staat natuurlijk pas om 3 februari gepland, na een busticket (tijdelijke reservering) naar Costa Rica getoond te hebben, was het gelukkig toch allemaal goed en kon ik eindelijk die koffer van 23 kilo afgeven.
En toen kwam het moeilijkste gedeelte, afscheid nemen.. Na het afscheid naar de Douane, laatste keer zwaaien, en op naar de gate voor mijn eerste vlucht met Air Berlin naar Miami, USA. In Miami 5 uur overstap tijd en vervolgens met een vliegtuig van American Airlines naar Managua, Nicaragua.
Aangekomen in Nicaragua een grote warmte shock. Het vliegtuig van American Airlines was echt een vrieskist (met vest aan rillen van de koud) en in Managua was het nogal warm. Bagagage ophalen is ook nog een hele gebeurtenis daar. Ze hebben twee bagage belts en er staan welgeteld zo'n tien medewerkers waarvan er ongeveer 1 daadwerkelijk echt wat doet (koffers schuiven zodat ze niet op elkaar vallen) en de rest loopt te praten of zoals een andere jongen mij als westers meisje opvallend flirterig aanspreken in het spaans en vooral mij erg aanstaren. ongemakkelijk!
Eenmaal door de Douane nog een keer de bagage controle en toen stond ik daar dan in mijn eentje. De taxichauffeur die me zou ophalen zag ik nergens staan, dus naar buiten om te kijken of hij dar wel stond. Taxi's genoeg en ook genoeg mannetjes die mij graag hun taxidiensten wouden aansmeren maar geen taxi man van On-stage. Dan toch nog maar een keer kijken in de aankomsthal, en niet veel later komt er een Nederlands meisje en haar Nicaraguaanse vriend met een poster van On-stage mij vragen of ik Lisa was. Inmiddels was het acht uur savonds in Nicaraguaanse tijd en was het al hartstikke donker. Toch naar buiten kijken door het raam en hopen dat ik snel bij het gasgezin zou zijn zodat ik eindelijk kon slapen. Mijn eerste regenseizoen bui ook weer meegemaakt (denk ik). Uit het niks ineens enorm veel regen en snel daarna was het alweer opgehouden.
En even later reden we Granada in en de straat waar ik de komende tijd zal wonen. Na kennis gemaakt hebben met de moeder van het gastgezin (Dona Bertilda) werden mijn koffers door haar zoon/man naar boven getild op de zelf ontworpen trap, met mijn lengte moet je echt reuzestappen maken! na een korte tour door het huis en de mededeling dat we om 8 uur ontbijt klaar zou staan snel gaan slapen! om 5 uur sochtends was ik alweer wakker en was ik klaar voor mijn eerste avontuur.. de badkamer! in een soort aan huis vastgebouwde hoge schuur zit een badkamer met jawel een redelijk westerse wc en een douche (jeej geen emmer douches), erg westers ziet het er niet uit en het is een halfopenluchttheater aan de linkerkant, enorm camping gevoel, maar hee er is gewoon een douche:). Toch vond ik het best wel even wennen aan de niet westerse inrichting van huizen! na lang zoeken naar de keuken, bleek ik hier al 10 keer voor bij gelopen te zijn en was dit gewoon een gasfornuis en dat was het. Als ontbijt kreeg ik allemaal lekker fruit voorgeschoteld (watermeloen, Papaya's en ananas) en de leche frio (koude melk) zat in een schaal omdat ze dacht dat ik cornflakes zou eten. lekker ontbijtje! maar nu was ik toch wel erg benieuwd hoe het er buiten uit zag! In mijn eentje dus maar even een straat een eind op en neer gelopen. Veel leuke gekleurde huizen, armoedige huizen, mooie grote koloniale huizen en veel jongens die hun nek verdraaien (al zittend op de scooter/fiets om ongegeneerd een westers meisje aan te kunnen staren. Kwam ik terug kreeg ik de deur niet meer open, schaam schaam!
De communicatie met de gastvrouw (dona Bertilda) is nog erg moeilijk aangezien ik nog niet gigantisch veel spaans kan maar uiteindelijk kom je er wel met wat handgebaren en soms wat franse woordjes (ik haal frans en spaans telkens door elkaar). En hoe kan het ook anders ik ben weer wat vergeten mee te nemen, woordenboeken Spaans Nederlands. Die je overigens ook moet gebruiken voor de spaanse lessen, OEPS.
Dona bertilda vertelde trouwens ook dat er aan de overkant een Nederlandse jongen zit die ook stage loopt/studeert via On-stage dus daar ga ik vanmiddag maar even kijken! maar eerst denk ik maar even een siësta houden!
-
24 Augustus 2013 - 18:42
Silvia Van Der Pligt Benito:
Hoi Lisa,
Het is een spannend verhaal. Ik ben blij dat het ontbijt anders iets geworden dan verwacht (witte bonen met worstjes...). Jammer dat je het woordenboek ben vergeten. Als je op internet kan, kan je daar ook een woordenboek on line vinden.
Veel succes en ik ben benieuwd over hoe verder met jou daar gaat.
Groeten,
Silvia -
24 Augustus 2013 - 18:43
Ellen Smits:
Nou Lisa net je verslag gelezen. Spannend allemaal en vreemd. Vind je erg dapper dat je zo n onderneming in je eentje gaat doen. Zal een hele ervaring worden die je nooit zal vergeten. Ga je volgen want ben benieuwd naar je verhalen. Heel veel avontuur en plezier en denk af en toe aan t thuisfront Succes Meid. Groeten Rob en El ...xx -
24 Augustus 2013 - 20:38
Ester :):
Vet Leuk Lies!
Echt super leuk om zo te lezen hoe je in kleine stapjes je weg vindt!
Ik ben benieuwd naar de rest van je verhalen en foto's van de gekleurde huizen :D;)!
Vervelend van je woordenboek :( maar gelukkig bestaat er google translate;)!
Wanneer is je eerste dagje in het weeshuis?
Geniet van je tijd daar en laat ze zien dat Lisa als hulpverlener ze daar kan geven :)
Xxester -
24 Augustus 2013 - 21:12
Wil Van Geldere:
Hallo Lisa.
Een heel leuk verslag van je heenreis en je gastadres. Gelukkig is alles goed gegaan.
Wat spannend allemaal. Ik leef zo met je mee !
Ben nieuwsschierig naar je volgende verslag. Veel liefs van Oma XXX -
25 Augustus 2013 - 00:08
Jan Nuijten:
Ja, nou leer ik je ook eens van een andere kant kennen. Je hebt nu heel wat te vertellen van alle dingen die je hebt ervaren. Ik ben ook heel benieuwd wat je daar als stage-werker hebt opgestoken. Ik weet zeker dat dit je wereldbeeld ingrijpend zal beinvloeden.
Tot de volgende keer.
OpaJan -
25 Augustus 2013 - 00:08
Jan Nuijten:
Ja, nou leer ik je ook eens van een andere kant kennen. Je hebt nu heel wat te vertellen van alle dingen die je hebt ervaren. Ik ben ook heel benieuwd wat je daar als stage-werker hebt opgestoken. Ik weet zeker dat dit je wereldbeeld ingrijpend zal beinvloeden.
Tot de volgende keer.
OpaJan -
25 Augustus 2013 - 09:41
Dé:
Bonita historia. Estoy seguro de que sigue.
Espero con interés su proxima historia!
Multa Domingo
Cariñosament e Dé -
29 Augustus 2013 - 22:19
Daan Rouw:
Hallo Lisa wat een ontzettend leuk reisverslag. Adriana en ik leven enorm met je mee. Komt waarschijnlijk omdat wij een paar jaar in Suriname gewoond hebbben. Wij zijn erg benieuwd naar je eerste werkindrukken en hopen dat het dat wordt wat je je ervan hebt voorgesteld. Heel veel succes. Wij weten zeker dat het je allemaal gaat lukken!
Hartelijke groeten,
Daan en Adriana Rouw.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
